Εγώ και εσύ μαζί!

  Κάπως έτσι θυμήθηκα γιατί την Α. την θεωρώ Φίλη μου. Και ας την βλέπω μόνο 2 φορές τον χρόνο. Και ας μην μιλάμε κάθε μέρα. Είναι πάντα εκεί και με τραβάει από τον βάλτο που πέφτω συχνά πυκνά. Είναι εκεί για να γελάσουμε, να στεναχωρηθούμε, να κοροϊδέψουμε και να μιλήσουμε. Να με ακούσει και να την ακούσω. Να με καταλάβει και να την καταλάβω! Είναι η μοναδική που έχω επαφές από τους σχολικούς μου φίλους. Μαζί τρώμε χαρές και λύπες. 

Όρεξη να έχεις!!!!

Αν και με λίγα προβληματάκια με το όμορφο σκυλάκι μου, σήμερα μου ήρθε η έμπνευση να δοκιμάσω να φτιάξω φωτιστικά. Είχα δει κάποια κομμάτια σε ένα μαγαζί και μου άρεσαν πάρα πολύ, δυστυχώς όμως οι τιμές του ήταν αρκετά απλησίαστες καθώς και εγώ έρημο φοιτηταριό είμαι που προσπαθεί να κάνει αρκετή οικονομία για να έχει λεφτά για λογαριασμούς και για το (εδώ και ένα μήνα) χαλασμένο πλυντήριο (το πλύσιμο στο χέρι έχει γίνει καθημερινή απασχόληση και με κάνει να αναπολώ την σκάφη της γιαγιάς). 

Υπομονή

Στερεύει η υπομονή μου... Δεν ξέρω τι να κάνω πια. Εκεί που ήμασταν ωραία και καλά με την μικρή μου κουταβίνα έχει αρχίσει και φέρεται λίγο αλλοπρόσαλλα από τότε που ήρθαμε στο σπιτάκι μας.

Αλλαγή προγράμματος

Εκεί που ήμουν υπναρού και το να ξυπνήσω πριν από τις 9.30 φάνταζε εφιαλτικό τώρα ξυπνάμε κάθε μέρα το αργότερο στις 8.15. Μας καλεί η φύση να πάμε πρωινή βόλτα για να κάνουμε τις ανάγκες μας. Και αφού κάνουμε την βόλτα μας σειρά έχει το πρωινό μας καθώς το περπάτημα μας ανοίγει την ήδη ανοιχτή όρεξή μας. Με όλα αυτά μου φεύγει και εμένα ο ύπνος οπότε ξεκινάω κανονικά την ημέρα μου. Ανά 2-3 ώρες βγαίνουμε έξω να κάνουμε την βολτούλα μας και είμαστε πάντα χαρούμενες-παιχνιδιάρες! Κάπως έτσι άλλαξε το ωραίο μου πρόγραμμα καθώς δεν "λιώνω" ολημερίς και ολονυχτίς στο ιντερνετόκοσμο και ασχολούμαι αρκετές ώρες τις ημέρας με ένα χαρούμενο τετράποδο.

Χάδια

...χάδια παντού χάδια! Όλη μέρα χάδια!!!! Και τη μέρα;;;; Μέρα γιορτής και χαράς. Πολλοί γιορτάζουν σήμερα και έχουν τις ευχές μου, αλλά κυρίες και κύριοι γιορτάζω και εγώ! Άρα τι χαρά τι χαρά σκίζει η βάρκα τα νερά. Δεν λέω μια χαρά (σαν πολύ χαρά δεν έχει πέσει;) κεφάτη ξύπνησα στις 7.20 γιατί η μικρή μου κουταβίνα (ακόμα δεν της βρήκα όνομα) ήθελε να κάνει τις ανάγκες τις, αλλά ως συνήθως με πιάνουν και τα ψυχολογικά μου τέτοιες μέρες. Ξέρετε ποιος θα με θυμηθεί και ποιος όχι και άλλα τέτοια κουλά. Φέτος το περνάω πολύ ελαφρά το όλο στάδιο γιατί έχω ένα μικρό πλάσμα να κοιμάται πάνω μου αυτή την στιγμή (ήταν η μόνη λύση για να μπορέσω να κάτσω να γράψω) και να αποζητά τα χάδια μου.

Νέα Μέρα! Νέος Μέλος!

Καλημέρα!!!!

Μια νέα μέρα έχει ξεκινήσει εδώ και πάρα πολύ ώρα. Βεβαία από το πρωί που έχω σηκωθεί κάνω άσκοπες βόλτες μαζί και με προσευχές για να κάνει τις ανάγκες της έξω από το σπίτι η κουταβίνα μου. Α... ναι! Ξέχασα να σας πω! Οι προσευχές για έναν Μεγάλο Δανό μάλλον εισακούστηκαν στα αυτιά του Γ. (ή απλά βαρέθηκε να με ακούει να μιλάω συνέχεια για αυτή την ράτσα -ναι Ε. το ξέρω ότι και εσύ είχες βαρεθεί και σε ευχαριστώ πολύ που είσαι ακόμα φίλη μου) και αποφάσισε για δώρο εορτής να μου πάρει μία πολύ όμορφη κουταβίνα (δεν της έχω βγάλει ακόμα όνομα). 

Βέβαια από την στιγμή που έχουμε έρθει σπίτι κάνει τις ανάγκες της όπου βρει και σε μεγάλες ποσότητες. Ποτέ δεν είχα πιστέψει ότι ένα τόσο μικρό πλάσμα θα μπορούσε να βγάλει τέτοιες ποσότητες.

Προσπάθεια για Μάρτζιπαν.

Είναι πρωί ακόμα για μένα καθώς εδώ και ένα 3ωρο κάνω μεγάλες προσπάθειες για να ανοίξει το μάτι και να συγκεντρωθώ στις εργασίες μου. Νυστάζω η καψερή...

Έχω όμως να γράψω ευχάριστα μικρο νέα!! Χθες έκανα την πρώτη μου εξόρμηση στην υπέροχη θάλασσα. Βέβαια όλα ξεκίνησαν με παρότρυνση της Ε. γιατί διαφορετικά δεν θα ξεκουβάλαγα. Όμορφα ήταν, ο ήλιος δεν σε έκαιγε όποτε κάθισα άφοβα και λιάστηκα σαν γάτα (που δεν είμαι).

Μαρτυρικά!!!

    Χαίρεται!!!! Μίας και το τελευταίο post άγγιξε τα όρια της κατάθλιψης είπα να το γυρίσω στο λίγο πιο χαρούμενο! Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να σας δείξω τα μαρτυρικά που έφτιαξα για την βάπτιση!!!! Φυσικά έφαγα ατελείωτες ώρες να κοιτάζω καταλόγους με μαρτυρικά και κανένα δεν ήταν τόσο ξεχωριστό (είπαμε ότι έχω και ένα ψώνιο) όσο θα το ήθελα. Έτσι πήρα την απόφαση να τα φτιάξω με τα χεράκια μου. Πήρα πολυμερικό πηλό και ξεκίνησα να βρω σχέδιο. Θυμήθηκα ότι στην δική μου βάπτιση (ήμουν και 4 χρονών παιδί) είχα μαρτυρικά από αντίστοιχο υλικό και έτσι έκλεψα μετά χαράς το σχέδιο.
Και ιδού...

  

Θέλω ή Πρέπει

       Είναι κάποιες μέρες που προσπαθείς να συγκροτήσεις την σκέψη σου άλλα εκείνη δεν σου κάνει το χατήρι. Το περίεργο είναι ότι αυτές οι μέρες φαίνονται από την νύχτα και τα όνειρα. Έτσι λοιπόν ήταν και η σημερινή. Σκόρπιες αναμνήσεις, σκόρπια θέλω και πρέπει. Πολυτάραχος ο χθεσινός ύπνος με υπερρεαλιστικά όνειρα. Η σκέψη τρέχει μία στον πατέρα μου, μία στην ζωή μου, μία στον Γ. Πάνε περίπου 4 χρόνια και ακόμα περιμένω... Περιμένω να ξυπνήσω και να είναι ένα ακόμη υπερρεαλιστικό όνειρο και όλα να είναι όπως πριν. Η Κ να μην φοράει μαύρα, εγώ να είμαι στο δωμάτιο μου, ο Α να τρέχει ανέμελος, ο Μ να φτιάχνει μία νοστιμιά, ο Γ να σπουδάζει και ο κήπος να είναι περιποιημένος και πολύχρωμος.

Μια φορά και ένας Δανός

Έτσι λέω να ξεκινήσω για πρώτη φορά. Μια φορά και ένας Δανός λοιπόν! Τώρα θα αναρωτηθείτε τι Δανός και με το δίκιο σας. Μεγάλος Δανός!!! Αυτός ο τεράστιος σκύλος με το αριστοκρατικό μούτρο και τα υπέροχα εκφραστικά μάτια. Μεγάλο κόλλημα έχω φάει και θέλω να αποκτήσω άμεσα έναν!!! Ας μείνουμε εδώ όμως και ας αλλάξω θέμα.