Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

It's me... Rosa

Η μάνα μου είναι μία αχάριστη! Με άφησε στα πάτρια εδάφη στην δική της μαμά γιατί φέτος λέει έχει μία πολύ δύσκολη χρονιά και δεν θέλει να με παραμελεί. Έβαλε και η γιαγιά μου το χεράκι της λέγοντας "Εδώ θα είναι καλύτερα. Θα τρέχει και στο κήπο." Ποιο κήπο καλέ;;; Εγώ θέλω την μάνα μου. Όχι τον κήπο της. Το τι μούτρα της έκανα δεν λέγεται. Μέχρι που πήγα για μία ακόμη φορά να πακετάρω τα παιχνίδια μου μαζί της μήπως και συγκινηθεί. Αλλά εκείνη βράχος. Μου έδωσε ένα φιλί και εξαφανίστηκε. Ένα μήνα έχω να την δω. Ευτυχώς βέβαια την ακούω κάπου κάπου μέσα από ένα περίεργο πράγμα που μου βάζει στο αυτί η γιαγιά μου. Θα το κλέψω μία μέρα και θα δω μήπως τελικά είναι εκεί μέσα.

Το καλοκαίρι πάντως περάσαμε πολύ ωραία. Πηγαίναμε και για μπάνιο και σε όλους άρεσαν οι κολυμβητικές μου ικανότητες. Εκτός βέβαια από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που ήταν πολύ θυμωμένοι που έκανα μπάνιο. Βέβαια τους τακτοποίησε μία χαρά η μαμά και έτσι δεν τους ξαναείδαμε.
Εκτός από τα μπάνια βέβαια είχαμε και τα εφιαλτικά. Με παίρνει μία μέρα και με βάζει στο αυτοκίνητο! Χαρά εγώ!!!!! Σκέφτηκα ότι θα πάμε βόλτα σε καμία εξοχή να ξεπιαστώ λίγο αλλά έπεσα πολύ έξω. Με πήγε κάπου, να δεις πως το έλεγαν.... Αν ναι! Ιατρείο μικρών ζώων. Με το τίτλο ηρέμησα λίγο γιατί ξέρω ότι δεν είμαι μικρή. Φαντάστηκα ότι θα πηγαίναμε να γνωρίσουμε κανένα μικρό ζωάκι και να το πάρουμε σπίτι μας. Μπήκα μέσα και μου είχε σπάσει η μύτη από τις μυρωδιές. Πολύ κόσμος είχε περάσει από εδώ και όλοι είχαν αφήσει τα ίχνη τους. Μύριζα μέχρι που ζαλίστηκα λίγο και ξάπλωσα φαρδιά πλατιά πάνω στα πλακάκια. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και βγήκε από μέσα ένα κοντό και μικρό πράγμα που μου έλεγε συνεχεία ότι δεν πρέπει να ξαπλώνω και με κορόιδευε που ήμουν τόσο μεγάλη. Σκύλος ήταν και αυτός αλλά πολύ αγενής. Μέχρι να φύγει σηκώθηκε η μητέρα μου και με τράβαγε προς τα μέσα. Μία καλή κυρία μου έδωσε και μία λιχουδιά. Έδειχνε καλή μέχρι που άρχισε να με πασπατεύει. Με άγχωσε λίγο αλλά μετά από λίγο σταμάτησε. Ηρέμησα και άρχισα να εξερευνώ τον χώρο ώσπου άκουσα κάτι για εμβόλιο. Αυτό ήταν! Ήθελα να εξαφανιστώ όσο πιο γρήγορα γινόταν. Η μάχη ξεκίνησε και δυστυχώς έχασα. Τις ταλαιπώρησα όμως αρκετά καθότι είπαν ότι στράβωσε μέχρι και η βελόνα. Η μαμά ήταν πολύ στεναχωρημένη και μου έλεγε συνέχεια ότι είμαι κακό κορίτσι. Την επόμενη μέρα ξαναπήγαμε στο ίδιο μέρος και εγώ φοβόμουν ότι θα είχαμε μία από τα ίδια. Ευτυχώς η επίσκεψη ήταν μόνο για νερό και για λιχουδιές. Την συμπαθώ εκείνη την κυρία. Μου λέει ωραία λόγια και με αφήνει να την γεμίζω σάλια. Βέβαια δεν μου αρέσουν και πολύ οι βελόνες της αλλά τι να κάνουμε κανείς δεν είναι τέλειος.
Αυτά προς το παρόν γιατί αφού δεν έχουμε ίντερνετ στο σπίτι αναγκάζομαι να πηγαίνω στον γείτονα για να σας γράφω. Πάω να σκάψω τον κήπο μπας και θυμώσουν και με στείλουν πακέτο στην μάνα μου.
Σας στέλνω τα σάλια μου μαζί με τα φιλιά μου! 

7 σχόλια:

  1. ωραια αναρτηση εμενα ομως παρολο τ αστειο της υποθεσης μ εβγαλε μια λυπη αποχωρισμου κ στεναχωριας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου Ρόζα!! Μωρέ καταλαβαίνω την στεναχώρια σου. Αλλά μη της θυμώνεις πολύ της μαμάς σου. Είμαι σίγουρη ότι κι εκείνη στεναχωριέται που δεν είστε μαζί. Όσο για τα εμβόλια, καλέ την γράφω τη λέξη κι ανατριχιάζω... Έκανα ένα πριν λίγο και άστα... έκανα αλλεργική αντίδραση και ταλαιπωρήθηκα πολύ. Ευτυχώς συνήρθα, αλλά τα χρειάστηκα... Και όχι μόνον εγώ!

    Χάρηκα που τα είπαμε! Να μην χαθούμε, ε;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πωπω, πώς μεγάλωσες!!!
    Κουκλίτσα μου, δεν θέλω να σου κάνω σχόλιο... Μόνο μια συμβουλή: Μη θυμώνεις με τη μαμά σου, γιατί κάτι μου λέει πως εκείνη θα είναι περισσότερο στεναχωρημένη απ' όσο φαντάζεσαι!!!
    Πολλά-πολλά φιλάκια!!!
    (ΥΠΈΡΟΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 'Αυτά προς το παρόν γιατί αφού δεν έχουμε ίντερνετ στο σπίτι αναγκάζομαι να πηγαίνω στον γείτονα για να σας γράφω. Πάω να σκάψω τον κήπο μπας και θυμώσουν και με στείλουν πακέτο στην μάνα μου.'

    χαχαχαχαχαχ

    υ.γ. να σου πω Ροζάκι, μυωπία έχεις ή αστιγματισμό και χρειάζεσαι γυαλιά; :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χαχαχαχαχαχαχα!! Βουνά τα..δίκια σου Ρόζα μου, αλλά που να τα βρεις????!! Σκέψου, όμως και τη μαμά σου, πόσο στεναχωριέται κι εκείνη που αναγκάστηκε να σε αποχωριστεί.. Δεν θα είναι, όμως, για πολύ και θα το δεις! Εκτός, κι αν αποφάσισε να πάρει...γάτο!! (καλά ντε!!! Μη δαγκώνεις!! Ένα αστείο ήταν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή