Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Προσπάθεια για Μάρτζιπαν.

Είναι πρωί ακόμα για μένα καθώς εδώ και ένα 3ωρο κάνω μεγάλες προσπάθειες για να ανοίξει το μάτι και να συγκεντρωθώ στις εργασίες μου. Νυστάζω η καψερή...

Έχω όμως να γράψω ευχάριστα μικρο νέα!! Χθες έκανα την πρώτη μου εξόρμηση στην υπέροχη θάλασσα. Βέβαια όλα ξεκίνησαν με παρότρυνση της Ε. γιατί διαφορετικά δεν θα ξεκουβάλαγα. Όμορφα ήταν, ο ήλιος δεν σε έκαιγε όποτε κάθισα άφοβα και λιάστηκα σαν γάτα (που δεν είμαι).



Με έχει πιάσει αυτές τις μέρες μία μανία με την κουζίνα και τα γλυκά. Είχε κολλήσει το μυαλό μου και ήθελα να φτιάξω τα αγαπημένα μου μαρτζιπαν. Πλησιάζει και η γιορτή μου όποτε είπα ευκαιρία να έχω και ένα γλυκάκι για να το γιορτάσουμε. Μέτα από μεγάλη έρευνα στο ιντερνετ για να βρω την κατάλληλη συνταγή συνειδητοποιήσα ότι καμιά δεν μου άρεσε. Έτσι κατέληξα να τα φτιάχνω σύμφωνα με όλα αυτά που είχα διαβάσει και με την χρόνια πείρα μου στα γλυκά (έχω φάει άπειρα) . Την πρώτη φορά τα ωραία μου μάρτζιπαν κατέληξαν να γίνουν ωραία ελληνικά αμυγδαλωτά. Αρέσουν και στην Ε. όποτε είπα  χάρισμα της! Βέβαια εκεί πείσμωσα και ξαναδοκίμασα. Στην γεύση ωραία αλλά στην υφή κάτι δεν μου ταίριαζε, έριξα τις ευθύνες στα μαγειρικά σκεύη και τελείωσε η υπόθεση.

Φυσικά δεν τελείωσε εκεί η υπόθεση γιατί δεν είχα πετύχει τον στόχο μου. Ανασκουμπώθηκα και αποφάσισα αντί για αμύγδαλο να χρησιμοποιήσω φιστίκια Αιγίνης που υπάρχουν σε αφθονία σε αυτό το σπιτικό. Σε μία από τις πολλές συνταγές έγραφε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και ξύσμα από λεμόνι μαζί με χυμό λεμόνι. Το αποτέλεσμα ήταν να κάνω ένα πράσινο ζυμαράκι με έντονη γεύση λεμονιού όπου βέβαια στην υφή ήταν τέλειο. Δεν πτοήθηκα και τα συνδύασα με σοκολάτα. Εν τέλει δεν είναι και τόσο άσχημα γευστικά. Θυμίζουν σοκολατάκια τύπου Mozart με γεύση λεμόνι.
Ορίστε και ένα βιντεάκι με πολλές παιδικές αναμνήσεις και νομίζω η αίτια για την αγάπη για την ζαχαροπλαστική και της τούρτες με περίεργη διακόσμηση.


Για να μην ξεχνιόμαστε πλησιάζει και η βάπτιση. Έχουν μείνει μόνο 17 μέρες!!!!!! 

2 σχόλια:

  1. Από ευγένεια σου είπα ότι είναι ωραία, όταν έφυγες από την κουζίνα πήγα και τα έφτυσα στη λεκάνη του μπλε μπάνιου μας και τα υπόλοιπα τα μοιρασα κάτω από τα χαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγω φταίω που σε σκεφτηκα και δεν ήθελα να σε αφήσω χωρις γλυκο!!! Παρ' όλα αυτά μόλις θα γυρίσω στο σπιτικό μας θα σε βάλλω να τα φας από το χαλί! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή