Χαζεύω στο fb ακούγοντας κουβανέζικη μουσική, και ονειρεύομαι όμορφα δειλινά (που κατά 80% ποτέ δεν θα δω) στην ωραία Κούβα με ένα μπουκάλι Ρούμι (σε ένα βαθύ μπουντρούμι επίσης). Δεν υπάρχει άπειρη όρεξη για διάβασμα αλλά θα γίνει και αυτό γιατί πιέζουν οι καταστάσεις. Έχω όμως μία απορία. Τι απέγιναν αυτά τα αθώα παιδιά του γυμνασίου;
Γιατί ξαφνικά έχουν μεταμορφωθεί, τα αγοράκια σε σωματαράδες με κοιλιακούς-φέτες και τα δε κοριτσάκια σε σπιτικά φωτομοντέλα, και έχουν κατακλείσει τα profile τους με φωτογραφίες που δεν έχουν καμία παιδικότητα; Το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν δείχνει να ανησυχεί για αυτό το φαινόμενο. Ας μην μιλήσουμε για τα πρότυπα που δίνουμε στις νεότερες γενιές καλύτερα! Εγώ θυμάμαι ότι σε όλα τα χρόνια του γυμνασίου δεν μας ένοιαζε ούτε πόσους κοιλιακούς έχουμε αλλά ούτε και πια σκιά θα χρησιμοποιήσουμε. Να μην μιλήσω για το ίντερνετ, που σαφέστατα και υπήρχε τότε (δεν είμαι δα και τόσο μεγάλη) αλλά δεν το συγκρίναμε με το παιχνίδι, την παρέα, τη βόλτα για σουβλάκια και φυσικά τη θάλασσα. Είναι τόσο εξωγήινα όλα αυτά που λέω πια;
Γιατί ξαφνικά έχουν μεταμορφωθεί, τα αγοράκια σε σωματαράδες με κοιλιακούς-φέτες και τα δε κοριτσάκια σε σπιτικά φωτομοντέλα, και έχουν κατακλείσει τα profile τους με φωτογραφίες που δεν έχουν καμία παιδικότητα; Το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν δείχνει να ανησυχεί για αυτό το φαινόμενο. Ας μην μιλήσουμε για τα πρότυπα που δίνουμε στις νεότερες γενιές καλύτερα! Εγώ θυμάμαι ότι σε όλα τα χρόνια του γυμνασίου δεν μας ένοιαζε ούτε πόσους κοιλιακούς έχουμε αλλά ούτε και πια σκιά θα χρησιμοποιήσουμε. Να μην μιλήσω για το ίντερνετ, που σαφέστατα και υπήρχε τότε (δεν είμαι δα και τόσο μεγάλη) αλλά δεν το συγκρίναμε με το παιχνίδι, την παρέα, τη βόλτα για σουβλάκια και φυσικά τη θάλασσα. Είναι τόσο εξωγήινα όλα αυτά που λέω πια;
δικιο εχεις κοπελα μου αλλα δυστυχως οι εποχες κατα καποιο τροπο επιτασσουν τη τεχνολογια και κανουν τα παιδια να μεγαλωνουν πριν την ωρα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα!Ακριβώς την ίδια κουβεντα είχα εχθές..όντως ρε παιδί μου όταν ήμασταν γυμνάσιο σκασίλα μας οι κοιλιακοί.Εμένα το μόνο που με ένοιαζε ας πούμε όσον αφορά την εμφάνιση ήταν να φοράω τη φόρμα μου καθαρή.λολ.νταξει , αυτό μπορεί να είναι και υπερβολή.Αλλά είναι κάπως τρομακτικό αυτό που γίνεται πλέον..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι!!!! Υπάρχουν και άλλοι! Δεν είμαι μία γεροπαράξενη!!!! Χαχαχαχα! Μαργαρώ τι να πω;;; Έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι καιροί πια, που δεν μπορούμε να συμβαδίσουμε; Ε, λοιπόν όρκο τιμής δίνω το δικό μου το παιδί, όταν και όποτε, θα προσπαθήσω να ζήσει την ηλικία του κ όχι να μεγαλοδείχνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήε μα!!!κι εγω θα το παλεψω αυτο λεω τωρα..αλλα δεν ξερουμε οι συνθηκες κατα ποσο θα το επιτρεπουν..ρε, πριν 4-5 χρονια ο δεκαχρονος ξαδερφος μου ειχε δικο του λαπτοπ.:|
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μία απορία... Τι να το κάνω το λαπιτόπι 10 χρονών παιδί; Εμάς δλδ οι γονείς μας γιατί μας άφηναν μισή ώρα το πολύ να ασχολούμαστε με αυτό το μαραφέτι και όχι κάθε μέρα; Άντε τα Σαββατοκύριακα που δεν πηγαίναμε βόλτες στο βουνό και τα καλοκαίρια που παίζαμε με τα ξαδέρφια μου κρυφά όλοι μαζί. Αλλά μέχρι και εκεί παίζαμε με παρέα. Όχι μόνοι μας μπροστά από μία οθόνη σαν βλαμμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξερω καλό μου.εγω υπολογιστή δεν είχα μέχρι που τέλειωσα στο σχολείο.και δεν μου έλειψε και πολύ.επαιζα με του μπαμπά μου ,όταν πήγαινα στο μαγαζί..χαχαχαχ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, ήρθα να σας συνεφέρω. Αφήστε τα σάπια και παραδεχτείτε ότι όταν βλέπετε αγόρια 15-17 με κορμάρες, αναρωτιέστε "γιατί ποτέ δεν είχαμε τέτοιους στο σχολείο??".Ας μη θυμηθώ κάτι αγόρια με παρουσιαστικό δημοτικού και κοντή φόρμα που έχει ξεμείνει από το μεγαλύτερο αδερφό και φαίνεται η κάλτσα. Κι αν το αρνηθείς Ε. μου, θα πέσει η κυρά Φ. που μένει από πάνω μας με όλη την οικογένειά της μαζί να σε λιώσει, γιατί κουβέντα τέτοια είχαμε στην παραλία Αστεριών με την ξαδέρφη σου, μπροστά στα παιδιά-μοντελόκορμα, που παρελαυναν μπροστά μας αναίσχυντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήολα αλλαξανε.. κ ολα αλλαζουν καθημερινα.. κ νομιζω οτι σε πολλα θα πω..κακως αλλαξανε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη επαφή με το μαραφέτι έγινε στα μέσα του '90 από τα καμάρια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μικρότερος (τριανταπεντάρης!) ασχολήθηκε με σπουδές στους υπολογιστές.
Χαίρομαι που σε γνώρισα!